இந்தியத் தொழிலாளர் வர்க்கத்தின் முதுகெலும்பை முறிக்க மோடி அரசின் வியூகம்.
நம் நாட்டில் தொழிலாளர்களின் உரிமைகளைப் பாதுகாக்கவும், அவர்களுடைய நலனில் அக்கறை செலுத்தவும், அதேநேரத்தில் தொழிலாளர்களுக்கும் முதலாளிகளுக்கும் இடையில் மத்தியஸ்தம் பண்ணுகின்ற வகையிலும் 3 அடிப்படையான சட்டங்களாக இருக்கின்றன. அவை 1) இந்தியத் தொழிற்சங்கச் சட்டம் (1926),2) தொழில் வேலைவாய்ப்பு (நிலைச் சட்டங்கள்)சட்டம்(1946)-Industrial employment(Standing Orders), மற்றும் தொழில் தகராறு சட்டம் (1947). சட்டங்களை எளிமைப்படுத்துவது என்ற பெயரால் இந்த மூன்று சட்டங்களையும் முழுவதுமாக இல்லாமல் ஆக்கிவிட்டு அதற்குப்பதிலாக இந்த மூன்றிலுள்ள பல முக்கியமான
தொழிலாளர் நலன் சார்ந்த விதிகளை நீக்கிவிட்டு அல்லது நீர்த்துபோகச் செய்துவிட்டு, எஞ்சியுள்றவற்றையெல்லாம் ஒன்றிணைத்து, புதிய தொழிலுறவு சட்டம் ஒன்றைக் கொண்டு வருவதற்காக, அதனுடைய வரைவு மசோதாவை கடந்த ஏப்ரல் 27ல் Ministry of Labour and Empoyment of Government of India வெளியிட்டது.
பல ஆண்டுகளாக நம் நாட்டிலுள்ள முதலாளிகளும், அவர்களின் சார்பாக ஒரு பகுதி அறிவுஜீவிகளும் மற்றும் சில ஊடகங்களும் நம்நாட்டிலுள்ள தொழிலாளர் நலச் சட்டங்கள் மாற்றியமைக்கப்பட வேண்டும் என்று கூறி வருகிறார்கள். இதுவரை ஆட்சியிலிருந்தவர்களும், அப்போதைக்கப்போது இந்த சட்டங்களை மாற்ற முயற்சி செய்து வந்தனர். ஆனால் இந்தியாவில் உள்ள அனைத்து தொழிற்சங்கங்களும் ஒன்றிணைந்து அரசாங்கங்களின் இந்த முயற்சியை இதுவரை முறியடித்து வந்தன. ஆனால் வளர்ச்சி என்ற பெயரால் வாக்குகளைப் பெற்று தற்போது ஆட்சியிலிருக்கும் BJPயின் மோடி அரசு கார்பரேட் முதலாளிகளையும், அவர்களுடைய மூலதனத்தையும் கவரவேண்டும் என்ற நோக்கில், அவர்களுடைய இலாபவேட்டைக்குத் தடையாக இருக்கக்கூடிய தொழிலாளர் நலச் சட்டங்களையும், தொழில் உறவுச் சட்டங்களையும் மாற்றியமைத்து, நீர்த்துபோகச் செய்யக்கூடிய நடவடிக்கைக்கு மோடி அரசு தயாராகிவிட்டது. அதற்காக அது இரட்டை வேடம் போட்டு இரண்டு நாக்குகளில் பேச ஆரம்பித்திருக்கிறது. ஒரு புறம், 2014 அக்டோபர் மாதம் Shramev Jayate(Victory to Labour) ' உழைப்புக்கு வெற்றி' என்ற திட்டத்தை மோடியின் மத்திய அரசு ஆரம்பித்துள்ளது: மறுபுறம் தொழிலாளர் அரங்கில் தொழிற்சாலை சட்டம்(1946)Factory act, ஊழியர் மாநில காப்பீட்டு சட்டம் (Employees state insurance act 1948), குறைந்தபட்ச ஊதியச் சட்டம் (Minimum wage act 1948), ஊழியர் வருங்கால வைப்புநிதிச் சட்டம்(Employees' Provident act 1952), அப்ரெண்டீஸ் சட்டம் (Apprentices act 1961) மற்றும் தொழிலாளர் சட்டங்கள்(விதிவிலக்கு)சட்ட
இந்திய தொழிற்சங்க சட்டம் 1926;
இதுவரை உள்ள சட்டத்தின்படி 7 தொழிலாளர்கள் இருந்தால் ஒரு சங்கத்தை ஆரம்பிக்கலாம். இனி புதிய சட்டப்படி அந்த நிறுவனத்தில் உள்ள 10% தொழிலாளர்கள் இருந்தால் மட்டுமே ஒரு சங்கத்தை ஆரம்பிக்க முடியும்.
மத்திய அரசு இவற்றின் நடவடிக்கைகளை நேரடியாக மேற்கொள்ளவிருப்பதால் மாநில அரசாங்கங்களுக்கு உள்ள அதிகாரம் பறிபோகிறது.
ஒரு சங்கத்தின் பதிவை இரத்து செய்வதற்கு ஏற்கனவே 3 காரணங்கள் தேவையாக இருந்தநிலை மாற்றப்பட்டு இனி 5 காரணங்களில் ஏதாவது ஒன்று இருந்தால் பதிவை இரத்து செய்யலாம்.
வெளியில்உள்ளவர்கள் 1/3 அல்லது 1/4 என்ற அளவில் நிர்வாகிகளாக இருக்கலாம் என்ற நிலை மாற்றப்பட்டு இனி இரண்டுபேர் மட்டுமே வெளியில் உள்ளவர்கள் சங்க நிர்வாகிகளாக இருக்கலாம்.
தொழில் வேலைவாய்ப்பு (நிலைச் சட்டங்கள்)சட்டம்(1946)-Ind
நிலைச் சட்டங்களில் ஏதாவது நிர்வாகம் மாறுதல் செய்ய விரும்பினால் இனி தொழிற்சங்கங்களின் பார்வைக்கும் ஆலோசனைக்கும் அனுப்பத் தேவையில்லை. விதிமீறல்களுக்கு தண்டனையின் தீவிரம் அதிகப்படுத்தப்பட்டுள்ளது.
தொழிற்தகராறு சட்டம் (1947)
இனிஇவற்றின் வரம்பிற்குள் மருத்துவமனைகளும் கல்வி நிறுவனங்களும் கொண்டுவரப்படும்.
மத்தியஸ்த பேச்சுவார்த்தை நீதிமன்ற விசாரணை(court of inquiry) மற்றும் லேபர் கோர்ட் ஆகியவை எல்லாம் இரத்து செய்யப்படும்.
நீதிமன்ற வழக்கில் யாராவது ஒரு ஊழியர் நிவாரணம் பெற்றால், அது அவருக்கு மட்டுமே பொருந்தும். மற்றவர்களுக்குப் பொருந்தாது. அவரவர் தனி வழக்குகள் போடவேண்டும்.
100 தொழிலாளர்களுக்கு மேல் இருந்தால் அந்த நிறுவனத்தில் இந்த தொழிற்தகராறு சட்டம் பொருந்தும் என்ற நிலை மாற்றப்பட்டு 300 ஊழியர்களுக்கு மேல் இருந்தால் மட்டுமே இந்த சட்டம் பொருந்தும்.(300 பேர்வரை உள்ள நிறுவனத்தில் அந்த முதலாளி நினைத்த மாத்திரத்தில் யாரையும் வேலையில் இருந்து நீக்கலாம். யாரும் கேள்வி கேட்கமுடியாது. நம் நாட்டில் தொழிலாளர்களில் 60%க்கு மேல் இது போன்ற தொழிற்சாலைகளில்தான் வேலைபார்க்கின்றனர் என்பது கவனத்திற்குரியது)
நாடு சுதந்திரம் அடைந்ததற்குப்பின் இந்தியத் தொழிலாளி வர்க்கம் இப்படிப்பட்ட ஆபத்தைச் சந்தித்ததில்லை. இந்த மசோதா நிறைவேற்றப்படுமானால் இந்தியத் தொழிலாளிகளுக்குப் பேராபத்தாய் முடியும். நமது நாட்டு மக்களின் அமைதியான வாழ்வுக்கு எதிராக பல்வேறு சாதி, மத, இன அடிப்படையில் மோதல்கள் தூண்டிவிடப்பட்டிருக்கும் நிலையில், கருத்துரிமைகள் நசுக்கப்படுகின்ற நிலையில் இவற்றை எதிர்கொள்ளவேண்டிய தொழிலாளி வர்க்கத்தின் முதுகெலும்பை முறிப்பதற்கும் வியூகம் வகுக்கப்பட்டுவிட்டது. இவற்றை எதிர்கொள்ளவேண்டியது நமது அடிப்படை கடமையாகும்.
நம் நாட்டில் தொழிலாளர்களின் உரிமைகளைப் பாதுகாக்கவும், அவர்களுடைய நலனில் அக்கறை செலுத்தவும், அதேநேரத்தில் தொழிலாளர்களுக்கும் முதலாளிகளுக்கும் இடையில் மத்தியஸ்தம் பண்ணுகின்ற வகையிலும் 3 அடிப்படையான சட்டங்களாக இருக்கின்றன. அவை 1) இந்தியத் தொழிற்சங்கச் சட்டம் (1926),2) தொழில் வேலைவாய்ப்பு (நிலைச் சட்டங்கள்)சட்டம்(1946)-Industrial employment(Standing Orders), மற்றும் தொழில் தகராறு சட்டம் (1947). சட்டங்களை எளிமைப்படுத்துவது என்ற பெயரால் இந்த மூன்று சட்டங்களையும் முழுவதுமாக இல்லாமல் ஆக்கிவிட்டு அதற்குப்பதிலாக இந்த மூன்றிலுள்ள பல முக்கியமான
தொழிலாளர் நலன் சார்ந்த விதிகளை நீக்கிவிட்டு அல்லது நீர்த்துபோகச் செய்துவிட்டு, எஞ்சியுள்றவற்றையெல்லாம் ஒன்றிணைத்து, புதிய தொழிலுறவு சட்டம் ஒன்றைக் கொண்டு வருவதற்காக, அதனுடைய வரைவு மசோதாவை கடந்த ஏப்ரல் 27ல் Ministry of Labour and Empoyment of Government of India வெளியிட்டது.
பல ஆண்டுகளாக நம் நாட்டிலுள்ள முதலாளிகளும், அவர்களின் சார்பாக ஒரு பகுதி அறிவுஜீவிகளும் மற்றும் சில ஊடகங்களும் நம்நாட்டிலுள்ள தொழிலாளர் நலச் சட்டங்கள் மாற்றியமைக்கப்பட வேண்டும் என்று கூறி வருகிறார்கள். இதுவரை ஆட்சியிலிருந்தவர்களும், அப்போதைக்கப்போது இந்த சட்டங்களை மாற்ற முயற்சி செய்து வந்தனர். ஆனால் இந்தியாவில் உள்ள அனைத்து தொழிற்சங்கங்களும் ஒன்றிணைந்து அரசாங்கங்களின் இந்த முயற்சியை இதுவரை முறியடித்து வந்தன. ஆனால் வளர்ச்சி என்ற பெயரால் வாக்குகளைப் பெற்று தற்போது ஆட்சியிலிருக்கும் BJPயின் மோடி அரசு கார்பரேட் முதலாளிகளையும், அவர்களுடைய மூலதனத்தையும் கவரவேண்டும் என்ற நோக்கில், அவர்களுடைய இலாபவேட்டைக்குத் தடையாக இருக்கக்கூடிய தொழிலாளர் நலச் சட்டங்களையும், தொழில் உறவுச் சட்டங்களையும் மாற்றியமைத்து, நீர்த்துபோகச் செய்யக்கூடிய நடவடிக்கைக்கு மோடி அரசு தயாராகிவிட்டது. அதற்காக அது இரட்டை வேடம் போட்டு இரண்டு நாக்குகளில் பேச ஆரம்பித்திருக்கிறது. ஒரு புறம், 2014 அக்டோபர் மாதம் Shramev Jayate(Victory to Labour) ' உழைப்புக்கு வெற்றி' என்ற திட்டத்தை மோடியின் மத்திய அரசு ஆரம்பித்துள்ளது: மறுபுறம் தொழிலாளர் அரங்கில் தொழிற்சாலை சட்டம்(1946)Factory act, ஊழியர் மாநில காப்பீட்டு சட்டம் (Employees state insurance act 1948), குறைந்தபட்ச ஊதியச் சட்டம் (Minimum wage act 1948), ஊழியர் வருங்கால வைப்புநிதிச் சட்டம்(Employees' Provident act 1952), அப்ரெண்டீஸ் சட்டம் (Apprentices act 1961) மற்றும் தொழிலாளர் சட்டங்கள்(விதிவிலக்கு)சட்ட
இந்திய தொழிற்சங்க சட்டம் 1926;
இதுவரை உள்ள சட்டத்தின்படி 7 தொழிலாளர்கள் இருந்தால் ஒரு சங்கத்தை ஆரம்பிக்கலாம். இனி புதிய சட்டப்படி அந்த நிறுவனத்தில் உள்ள 10% தொழிலாளர்கள் இருந்தால் மட்டுமே ஒரு சங்கத்தை ஆரம்பிக்க முடியும்.
மத்திய அரசு இவற்றின் நடவடிக்கைகளை நேரடியாக மேற்கொள்ளவிருப்பதால் மாநில அரசாங்கங்களுக்கு உள்ள அதிகாரம் பறிபோகிறது.
ஒரு சங்கத்தின் பதிவை இரத்து செய்வதற்கு ஏற்கனவே 3 காரணங்கள் தேவையாக இருந்தநிலை மாற்றப்பட்டு இனி 5 காரணங்களில் ஏதாவது ஒன்று இருந்தால் பதிவை இரத்து செய்யலாம்.
வெளியில்உள்ளவர்கள் 1/3 அல்லது 1/4 என்ற அளவில் நிர்வாகிகளாக இருக்கலாம் என்ற நிலை மாற்றப்பட்டு இனி இரண்டுபேர் மட்டுமே வெளியில் உள்ளவர்கள் சங்க நிர்வாகிகளாக இருக்கலாம்.
தொழில் வேலைவாய்ப்பு (நிலைச் சட்டங்கள்)சட்டம்(1946)-Ind
நிலைச் சட்டங்களில் ஏதாவது நிர்வாகம் மாறுதல் செய்ய விரும்பினால் இனி தொழிற்சங்கங்களின் பார்வைக்கும் ஆலோசனைக்கும் அனுப்பத் தேவையில்லை. விதிமீறல்களுக்கு தண்டனையின் தீவிரம் அதிகப்படுத்தப்பட்டுள்ளது.
தொழிற்தகராறு சட்டம் (1947)
இனிஇவற்றின் வரம்பிற்குள் மருத்துவமனைகளும் கல்வி நிறுவனங்களும் கொண்டுவரப்படும்.
மத்தியஸ்த பேச்சுவார்த்தை நீதிமன்ற விசாரணை(court of inquiry) மற்றும் லேபர் கோர்ட் ஆகியவை எல்லாம் இரத்து செய்யப்படும்.
நீதிமன்ற வழக்கில் யாராவது ஒரு ஊழியர் நிவாரணம் பெற்றால், அது அவருக்கு மட்டுமே பொருந்தும். மற்றவர்களுக்குப் பொருந்தாது. அவரவர் தனி வழக்குகள் போடவேண்டும்.
100 தொழிலாளர்களுக்கு மேல் இருந்தால் அந்த நிறுவனத்தில் இந்த தொழிற்தகராறு சட்டம் பொருந்தும் என்ற நிலை மாற்றப்பட்டு 300 ஊழியர்களுக்கு மேல் இருந்தால் மட்டுமே இந்த சட்டம் பொருந்தும்.(300 பேர்வரை உள்ள நிறுவனத்தில் அந்த முதலாளி நினைத்த மாத்திரத்தில் யாரையும் வேலையில் இருந்து நீக்கலாம். யாரும் கேள்வி கேட்கமுடியாது. நம் நாட்டில் தொழிலாளர்களில் 60%க்கு மேல் இது போன்ற தொழிற்சாலைகளில்தான் வேலைபார்க்கின்றனர் என்பது கவனத்திற்குரியது)
நாடு சுதந்திரம் அடைந்ததற்குப்பின் இந்தியத் தொழிலாளி வர்க்கம் இப்படிப்பட்ட ஆபத்தைச் சந்தித்ததில்லை. இந்த மசோதா நிறைவேற்றப்படுமானால் இந்தியத் தொழிலாளிகளுக்குப் பேராபத்தாய் முடியும். நமது நாட்டு மக்களின் அமைதியான வாழ்வுக்கு எதிராக பல்வேறு சாதி, மத, இன அடிப்படையில் மோதல்கள் தூண்டிவிடப்பட்டிருக்கும் நிலையில், கருத்துரிமைகள் நசுக்கப்படுகின்ற நிலையில் இவற்றை எதிர்கொள்ளவேண்டிய தொழிலாளி வர்க்கத்தின் முதுகெலும்பை முறிப்பதற்கும் வியூகம் வகுக்கப்பட்டுவிட்டது. இவற்றை எதிர்கொள்ளவேண்டியது நமது அடிப்படை கடமையாகும்.
No comments:
Post a Comment